25 marca, godz. 19.00 - Aula
Polski Teatr Tańca - Poznań
XY ROAD
Choreografia: Paulina Wycichowska
Muzyka: Krzysztof Wiki-Nowikow
Kostiumy: Adriana Cygankiewicz
Obsada: cz. I - Karina Adamczak-Kasprzak, Adriana Cygankiewicz,
Agnieszka Błacha, Bartłomiej Raźnikiewicz, Daniel Stryjecki,
Yuta Hamaguchi;
cz. II - Piotr Chudzicki, Iwona Pasińska
fot. Andrzej Wierdak
"XY Road" to powrót do tematów i motywów zrealizowanych
w spektaklu "W drodze do...", którego formalny zarys i pierwsza
wersja sceniczna
powstały w Laboratorium Twórczym III Biennale Tańca Współczesnego
w Poznaniu. Paulina Wycichowska podkreśla, że zarówno na pierwotny,
jak i obecny kształt
spektaklu duży wpływ twórczy mieli wykonawcy, wypełniający zadania
oparte na elementach improwizacji.
"Paulina Wycichowska, swoim premierowym spektaklem ŤXY
Roadť, zabrała nas w podróż po nas samych. (...) Dynamiczna choreografia,
złożona jakby
z części tworzonych na poczekaniu, oddzielanych gasnącym i zapalającym
się światłem, doskonale oddawała nasze życie, pędzące z dnia
na dzień. Humor ukryty był w słowach, które dochodziły do nas
zza sceny. Początkowo
nieśmiały dialog, zamienił się w prozaiczną dyskusję o jaśku,
kocyku i cukierkach. I choć brzmi to dość dziwnie, to każdy mógł
w tej rozmowie
znaleźć fragment swojej codzienności. Spektakl dopełniała gra
barwnych świateł i muzyka, która, zsynchronizowana z ruchem tancerzy,
nie pozwalała
oderwać oczu od scenicznych wydarzeń." ("Głos Wielkopolski" 2006)
WO-MAN W POMIDORACH
Choreografia: Yossi Berg
Muzyka: Nancy Sinatra - "These boots are made
for walking", Julie
London - "Fly me to the moon", Petula
Clark -
"Downtown", The
Treble Spankers - "Red hot navigator" (album "Hasheeda"), The
Chemical Brothers (album "Surrender"), Cosmo
Cosmolino (album
"Street sweeper"),
Virginia Rodrigues (album "Sol negro"), Edith
Piaf - "Milord"
Kostiumy: Dalia Lider
Spektakl Yossi Berga to nostalgiczna, ale nie pozbawiona
żartobliwych akcentów, opowieść o kobietach i mężczyznach, blondynkach
i macho, o stereotypach, którym ulegamy wpadając we własne pułapki. Formę
przedstawienia budują charakterystyczne dla teatru tańca elementy, których
programowy synkretyzm pozwala łączyć w jedną całość taniec, śpiew i działania
aktorskie, elementy kultury wysokiej z cytatami z życia codziennego.
Spektakl został wyróżniony "Bursztynowym Faunem", główną
nagrodą II Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Choreograficznej
im. Sergiusza Diagilewa w Gdyni.
"Spotkanie z «Wo-man w pomidorach» bawiło ironią
zaprawiona nutką sarkazmu dotyczącego popkulturowych stereotypów na temat
kobiet i mężczyzn: w pierwszej
części scenę zaanektowały pozbawione skrupułów blondynki, w drugiej
męska drużyna prowadziła swoje wojny, rozgrywała zawody, piastowała
urzędy. Berg używa bogatego choreograficznego języka. Ważny jest
dla niego nie
tylko kształt ruchu, jego precyzja i tempo, ale też niezliczone
rodzaje energii przepływające przez ciało tancerza, pulsy, dynamiczne
zwroty i
ruchowe niespodzianki oraz świadomość wykonawców. Tancerze zaprosili
widzów do wzięcia głębokiego oddechu i zdystansowania się: wobec
sztuki, wobec
świata, wobec siebie. To się udało. Z ogromną świadomością realizują
zarówno taneczne, jak i aktorskie zadania formułowane przez Berga.
Fascynuje ich
mocna, wyraźna obecność na scenie, która tym razem zamiast ważkiego
przesłania, proponowała widzom oddech i odrobinę dystansu do
siebie i świata." (Ewa
Obrębowska-Piasecka - "Gazeta Wyborcza" 2002)