REPERTUAR - OPISY

18 marca, godz. 17.00, 19.00 - Aula
Scena Plastyczna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
WROTA
Leszek Mądzik


"Dominującym kolorem jest czerń. W zmieniającej się przestrzeni zauważamy ciało, czaszkę, spojrzenie. Wyobrażamy sobie, że ręce chwytają się przedmiotów bardziej lub mniej widocznych, pieszczą je lub torturują; kilka podstawowych elementów marzenia - woda, ogień, ziemia sprzęga się i roztapia w alchemii bólu życia, cierpienia ciała i krzyku duszy." (Piotr Gruszczyński - "Tygodnik Powszechny" 1993)

"Mrok, niskie tony, nagie czaszki i dziwne suknie. Tego doświadczamy za <<Wrotami>>. (...) Ledwo słychać monotonne, mechaniczne wirowanie jakby uśpionych machin. W lekkiej poświacie aż oczy bolą od wytrzeszczania, wyłania się coś jakby obłok. Nad głowami słychać nagle dźwięczny szelest sypanego na tkaninę ziarna, kamyków, a może padającego deszczu. Obłok wyraźnieje, nabiera kształtu gigantycznego walca, najeżdżającego powoli aż na pierwsze rzędy widzów. Kolejne strugi pionowego światła rzeźbią fakturę płótna, które opina gigantyczne koła-stelaże, nadając walcowi potworny rozmiar.

Ta czarna, ledwo rozświecona masa toczy się wte i wewte, jakby rozkołysana. Przeraża ogromem, ale za którymś razem zaczynamy jej potworność oswajać. Może dlatego, że prawie każdy z nas kiedyś wchodził do plastikowej czy metalowej beczki lub wielkiego kartonu i - niewiele widząc albo widząc świat pokracznie - pozwalał się toczyć w nieznane.

Potwór Leszka Mądzika ma w sobie niby-okna czy ekrany, które od czasu do czasu nagle rozświetlane ukazują - jak w oknach w nocy czy supertelewizorach - odczłowieczone postacie. Nie wiem sam - może to Parki, może Boska Trójca, może kosmiczni potępieńcy uwięzieni w nadprzestrzennej rurze z obrazu Boscha." (Leszek Pułka - "Gazeta Dolnośląska" 2000).