REPERTUAR - OPISY

16 kwietnia, godz. 19.00 - Aula
Teatr Polski - Poznań
ZWAŁ
Sławomir Shuty

reżyseria: Emilia Sadowska
scenografia: Katarzyna Stochalska
kompozycja: Maciej Maleńczuk
kostiumy: Izabela Stronias
obsada: Małgorzata Peczyńska, Ewa Szumska, Magdalena Płaneta,
Ewa Audykowska, Piotr Kaźmierczak, Włodzimierz Kłopocki, Jakub Papuga,
Sylwester Woroniecki, Katarzyna Węglicka, Roland Nowak

"Zwał" to historia młodego pracownika banku, będąca wyrazem buntu przeciwko społeczeństwu rządzonemu przez wielkie korporacje. Przeciwko traktowaniu człowieka jak bezduszny element, który wbrew swej woli musi uczestniczyć w beznadziejnym wyścigu szczurów. To szalona i demaskatorska opowieść "o pokoleniu straconym inaczej, bo w trybach kapitalistycznej rzeczywistości".

"Podoba mi się sam pomysł przeniesienia na scenę tekstu Shutego, podoba mi się adaptacja, podoba mi się <<formalne>>, odrealnione potraktowanie fabuły, podoba mi sie scenograficzna i dramaturgiczna wariacja na temat wózków z hipermarketu, <<fastrygowane>> kostiumy, muzyka... Podobają mi się poszczególne teatralne rozwiązania, poszczególne sceny: <<operacja>> na kliencie banku, szara kolejka bezrobotnych..." (Ewa Obrębowska-Piasecka - "Gazeta Wyborcza" 2005)

"To przedstawienie jest nie tylko kolejnym pamfletem na otaczającą nas rzeczywistość. Ów bank Shutego ma w sobie metaforyczną siłę uogólnienia. I jakże wielu doszukać się w nim może obrazu swojej firmy. Dzieje głównego bohatera spektaklu - Mirka, opowiedziane tu zostały z dużym humorem i dystansem (...). Na dobro przedstawienia trzeba zapisać też funkcjonalną i oszczędną scenografię oraz wyraziste role." (Olgierd Błażewicz - "Głos Wielkopolski" 2005)

"Dobry, ważny spektakl teatru, który nie chce być obojętny na to, co nas otacza. Dla wielu widzów okazja do odreagowania stresów, ale i przejrzenia się w lustrze. I zdecydowanie dobre aktorstwo, zwłaszcza Jakuba Papugi, Ewy Audykowskiej i Ewy Szumskiej." (Błażej Kusztelski - "Gazeta Poznańska" 2005)

"Sadowska kilkoma sprytnymi posunięciami podkreśla współczesny fałsz zniewolenia i fałsz buntu. To my sami kupujemy klatkę dla siebie i nigdy nie przepiłujemy krat. Wierzymy pozerom i sami pozujemy. Czasem jednak dociera do nas skala naszego uwikłania (...)." (Łukasz Drewniak - "Przekrój" 2005).